مهم است بدانیم که انواع مختلفی از سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی در تاسیسات مکانیکی ساختمان های مسکونی، تجاری و اداری وجود دارد که تاثیری کلی بر سطح راحتی و آسایش در هر یک از فضاهای داخل ساختمان می‌گذارد. به طور مشابه، محل قرارگیری سیستم‌های کنترل مانند ترموستات‌ها و سایر متغیرها مانند قرار گرفتن در معرض (شمال، جنوب، شرق، غرب) اتاق، منابع گرمای داخلی اتاق، همه عواملي هستند كه بر كيفيت گرمایش و سرمایش فضاي كلي تأثير مي‌گذارند.

هدف از طراحی سیستم تهویه مطبوع، کنترل دما، رطوبت، خلوص و حرکت هوا در یک فضای محصور، مستقل از شرایط بیرونی است. در یک سیستم تهویه هوای ساده، مبرد از طریق مجموعه‌ای از کوئل‌های تبخیری جریان می‌یابد که در آن هوا در داخل اتاق منتقل می‌شود. مبرد منبسط می‌شود و در این فرآیند گرمای موجود در هوا را جذب می‌کند. هنگامی که هوای خنک به نقطه اشباع خود می‌رسد، محتوای رطوبت آن بر روی پره‌هایی که روی سیم پیچ قرار می‌گیرند، محدود می‌شود. سپس آب پره‌ها تخلیه شده و در نتیجه هوای خنک و رطوبت با استفاده از یک دمنده به داخل اتاق باز می‌گردد. در عین حال، مبرد تبخیر شده به یک کمپرسور می‌رود که در آن تحت فشار قرار گرفته و از طریق کوئل‌های کندانسور، که در تماس با هوای بیرونی هستند، دوباره تبدیل به شکل مایع می‌شود و گرما را جذب می‌کند. این هوای گرم به خارج منتقل می‌شود و مایع به حلقه‌های تبخیر کننده برای ادامه فرایند خنک کننده دوباره گردش می‌کند.

در برخی از واحدهای دو مجموعه، کوئل‌ها می‌توانند توابع را معکوس کنند به طوری که در زمستان، کوئل‌های داخلی، مبرد را خنک نگه می‌دارند و به جای خنک شدن اتاق، حرارت می‌دهند. چنین واحدی به عنوان یک پمپ گرما شناخته می‌شود. دمای هوا و اثرات تابش خورشیدی، رطوبت نسبی و جابجایی، بر طراحی یک سیستم گرمایشی تاثیر می‌گذارد. در یک فضای کاری که در آن فعالیت شدید است، بدن انسان گرمای بیشتری تولید می‌کند. در نتیجه درجه حرارت هوای محیط کاهش می‌یابد تا حرارت بدن اضافی را از بین ببرد. محدودیت دمای بالای ۲۴ درجه سانتیگراد (۷۵ درجه فارنهایت) مناسب برای کارگران مجهز و اتاق نشیمن داخلی است، در حالی که دمای پایین‌تر از ۱۳ درجه سانتیگراد (۵۵ درجه فارنهایت) مناسب برای افرادی است که کار دستی سنگین انجام می‌دهند.

گاز طبیعی و نفت، سوخت اصلی برای تولید حرارت در دیگ‌های بخار و کوره است. آن‌ها به جز تمیز کردن گاه به گاه نیازی به بررسی ندارند، همچنین آن‌ها با مشعل‌های کاملا اتوماتیک کار می‌کنند که ممکن است به وسیله ترموستات‌ها کنترل شوند.

برخلاف پیشینیان، امروزه استفاده از ذغال و ذغال سنگ، هیچ محصول خاکستر باقی مانده برای دفع پس از استفاده از آن به‌وجود نمی‌آورد. از طرفی استفاده از گاز طبیعی نیز، نیاز به هیچ ذخیره‌ایی ندارد، در حالی که نفت به مخازن ذخیره‌سازی منتقل می‌شود که ممکن است در فاصله‌ای از تجهیزات گرمایشی واقع شوند. رشد سیستم‌های گرمایشی گاز طبیعی با افزایش دسترسی به گاز از شبکه‌های خطوط لوله زیرزمینی و قابلیت اطمینان انتقال و تحویل و بهداشت مربوطه به احتراق گاز ارتباط نزدیک دارد.